αμηχάνευτος

I

-η, -ο (Α ἀμηχάνητος, -ον) [μηχανῶμαι]

νεοελλ.

ο αμηχάνευτος

αρχ.

αυτός που με κανένα τρόπο δεν επιτυγχάνεται, ακατόρθωτος, δύσκολος.

II

-η, -ο [μηχανεύομαι]

1. αυτός που δεν τόν επεξεργάστηκαν με μηχανή ή δεν είναι δεκτικός μηχανικής επεξεργασίας

2. αυτός που δεν μπορεί να εξαπατηθεί.